اثر عصاره جلبک قهوه ای خلیج فارس (sargassum oligocystum) بر انگل لیشمانیا ماژور (mrho/ir/۷۵/er) در محیط آزمایشگاهی

زمینه و اهداف: لیشمانیازیس بیماری ناشی از انگل های تک یاخته ای لیشمانیا می باشد. عصاره های گیاهی و ترکیبات مشتق شده از آن ها منبع غنی از ترکیبات دارویی را فراهم می کنند که این داروها توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان داروهای کاندید درمان بسیاری از بیماری ها در نظر گرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات ضد لیشمانیایی عصاره جلبک قهوه ای خلیج فارس در مقایسه با داروی کنترل گلوکانتیم در محیط آزمایشگاهی می باشد. مواد و روش کار: پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور در محیط کشت rpmi-1640 حاوی 10 درصد fbs و آنتی بیوتیک، در دمای 1±24 کشت داده شد و تأثیر غلظت های مختلف جلبک قهوه ای خلیج فارس در مقایسه با گلوکانتیم بر روی پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور با روش رنگ سنجی mtt موردبررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری به وسیله دستگاه الیزا ریدر در طول موج ۵40-630 نانومتر قرائت شد و سپس نتایج به صورت  ic50 (inhibitory concentration%50) بیان شده است. یافته ها: میزان ic50 عصاره بعد از ۷۲ ساعت انکوباسیون، برای لیشمانیا ماژور μg/ml 20 به دست آمد به طوری که میزان ic50 داروی کنترل گلوکانتیم برابر μg/ml 21/8 برای لیشمانیا ماژور هست. نتیجه گیری: اثربخشی این عصاره بر روی این گونه انگل تقریباً معادل گلوکانتیم می باشد و بنابراین دارای پتانسیل استفاده از آن به عنوان داروی ضد لیشمانیایی می باشد اما ضرورت انجام آزمایش های بیشتری جهت ارزیابی این عصاره بر روی انگل لیشمانیا در مدل های حیوانی و in vivo احساس می شود.